Co to znaczy wymagać od spektaklu?

Co to znaczy wymagać od spektaklu? Ktoś mi kiedyś powiedział, że jestem wymagającym widzem. Zaprzeczyłam, ponieważ teatr kocham, i nie mam oporów przed oglądaniem sztuk, nie nudzę się przy nich. Ale teraz widzę. Jestem wymagająca. Wiecie dlaczego? Znam możliwości teatru. Nie oczekuję obejrzenia komedii tak po prostu. Nie chcę oglądać, chcę przeżywać. Wejść w historię i utożsamić się z jej bohaterami. Jeśli wiem, że oglądam przedstawienie to - jest słabe. Musi mnie coś ruszyć. Mam wracać do domu zastanawiając się nad sztuką. Jeśli się nie wczuwam to patrzę jakie światła włączają przy jakich scenach i szukam pomyłek aktorów. Wierzcie lub nie, ale zawsze jakaś jest, chociaż najdrobniejsza. Są teatry których najzwyczajniej w świecie nie lubię i trzymam się od nich z daleka. Uważam, że to nie znaczy, że nie lubię sztuki, że obejrzałam jeden spektakl i akurat mi nie podszedł. Nie, byłam na kilku i powiedziałam "To nie dla mnie". Są też takie, których sztuki są wyjątkowe. Wrażliwość na sztukę nie polega na tym, że wszystko ma nam się podobać, ale na tym, że chcemy spróbować i to chłonąć. Można u mnie wywołać duży niesmak, ale zdarzało mi się też powtarzanie przez godzinę w myślach "wow". Jestem wymagająca, uważam, że do dobrego spektaklu wystarczy podłoga i dobry aktor, bo dobry aktor potrafi zagrać wszystko.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Moje spostrzeżenia czyli spektakle a zapach perfum.

Obraz
OK, dzisiaj na wesoło. Lista śmiesznych bądź denerwujących zachowań i przekonań widzów. 1. Zacznie się punktualnie. Każdy kto częściej siedzi na widowni wie, że to się nie zdarza. Rozmowa którą naprawdę raz usłyszałam: - Piotrek, chcesz zacząć punktualnie? -Niee. Ale oczywiście spóźnianie się na sztuką jest jedną z najbardziej denerwujących rzeczy. Lepiej być o dobrej godzinie i poczekać. 2. To nie jest ani śmieszne, ani denerwujące, ale zauważyłam, że zawsze na widowni pachnie perfumami. Ludzie czują się w teatrze zobowiązani dobrze wyglądać i pachnieć. to pewnego rodzaju szacunek dla dzieła. Lecz chodzi o to, że jestem ciekawa, dlaczego spektakle stały się tak oficjalną formą rozrywki. Przecież do kina na film nikt się za bardzo nie stroi. Teatr jest okazjonalny i wyrafinowany. Może gdyby nie miał tak poważnej otoczki więcej ludzi pojawiałoby się na spektaklach. 3. Coś co po prostu sprawia, że krew się we mnie gotuje. Nie wyciszony telefon. Ludzie, nie zapominajcie o ty...
Czytaj więcej
Obraz
Recenzja książki "Zatrute ciasteczko" Alana Bradley'a      Mój pierwszy post na blogu. Postanowiłam moją przygodę z blogowaniem zacząć od recenzji mojej ulubionej książki. Pierwszej części serii "Flawia de Luce" Alana Bradley'a. Po prostu szaleje za tą serią. Opowiada o dziewczynce imieniem Flawia, która interesuje się chemią, a konkretnie truciznami. Całe dnie przesiaduje w starym laboratorium, które "odziedziczyła" po swoim wuju Tarze. Jej ojciec to filatelista, który nie wychodzi ze swojego gabinetu pełnego klaserów. Jej mama, Harriet zmarła tragicznie, gdy Flawia miała rok. Jedyną osobą w domu, z którą dziewczynka może normalnie porozmawiać jest Dogger, człowiek od wszystkiego posiadający mroczną przeszłość,Dogger zrobił by wszystko dla rodziny Deluc'ów. dziewczynka ma dwie starsze siostry: Felę i Dafne, na których testuje swoje trucizny. Flawia jest nad wyraz inteligentna jak na swój wiek, a śledztwo w sprawie zabójstwa idzie jej l...
Czytaj więcej

Co kupiłam - moje najnowsze książkowe zakupy

Obraz
Cześć! Sobota czyli przepisowy post. Jeśli ktoś czytał poprzednie wpisy pewnie myśli, że skorzystałam z bonu. Jeśli nie wiesz o co chodzi zajrzyj do innych postów. Ale wracając do tematu, nie użyłam go. Kupiłam książki w Empiku w ramach promocji trzy za dwie. Więc gdy kupi się trzy książki płaci się tylko za dwie. Dobra, zaczynajmy! Pierwszy tytuł to "Miasteczko Perfect" Heleny Duggan. Jest to moje pierwsza książka tej autorki, jeszcze jej nie czytałam jak właściwie żadnej z tych książek, ale podczas kupowania przeczytałam stronę i sposób pisania bardzo mi się podobał. Powieść opowiada (z opisu) o Violet, która mimo swojej niechęci przeprowadza się do Perfect. Wcale jej się to nie podoba, wszyscy muszą nosić okulary, żeby nie oślepnąć, muszą być schludni i grzeczni, a do tego jej tata gdzieś zniknął. Pewnego dnia spotyka chłopaka imieniem Boy dowiaduje się, że nie tylko jej ojciec przepadł,oraz tego, że obserwatorzy strzegą strasznej tajemnicy. Zapowiada się ciekawie. Do t...
Czytaj więcej